Singapura adalah a 'fine' country. Dan semestinya tidak begitu demokratik jika dibandingkan dengan Malaysia. Begitu ketat undang-undang negara ini sehinggakan hendak mengunyah chewing-gum dan meludah juga akan didenda.
Ini menunjukkan betapa 'grip'nya pengaruh kerajaan terhadap rakyatnya.
Kenapa perkara ini penting?
Singapura adalah negara yang kecil. Bagi sesebuah negara yang tidak mempunyai sumber asli seperti minyak, kayu balak, etc, Singapura amat bergantung kepada pelaburan asing masuk untuk menyediakan pekerjaan kepada rakyatnya.
Lee Kuan Yew amat memahami hakikat bahawa hanya kestabian politik yang boleh menjamin kelangsungan pelaburan asing untuk terus masuk. Dalam erti kata lain, Singapura can't afford untuk mempunyai keadaan kacau bilau dan disruptive. Sudah pasti keadaan negara yang subur demokrasinya hanya menyuburkan juga politiking. Dan politiking menyebabkan negara tidak stabil. Negara yang tidak stabil iklim politiknya susah untuk tarik pelabur masuk. Kita boleh melihat Malaysia sendiri selepas 2008 sebagai contoh jika tidak percaya.
Jadi apa kaitannya dengan undnag-undang tak boleh makan chewing-gum dan meludah?
Jawapannya ialah ia memberikan mesej kepada rakyatnya bahawa kerajaan boleh berbuat apa sahaja yang mereka mahu. Kalau makan chewing-gum boleh kena denda, apatah lagi jika hendak berdemonstrasi. Jauh sekali mempunya blog dan laman web insider/kini/today untuk menghentam kerajaan. Hakikat bahawa begitu ramai ahli pembangkang dipenjarakan sudah cukup membuktikan Singapura sedikitpun tidak boleh tolerate terhadap dissent.
Keduanya ia memberikan jaminan kepada para pelabur bahawa kestabilan politik di Singapura adalah perkara yang numeru uno. Kerajaan Singapura mempunyai strong grip terhadap rakyatnya.
Adakah perkara ini salah?
Tidak. Ini adalah cara Singapura. Malah Singapura tidak akan menjadi seperti Singapura hari ini jika mereka begitu mementingkan kebebasan bersuara, penyuburan demokrasi dan doktrin pengasingan kuasa. Tetapi Singapura memilih untuk memfokuskan terhadap pembinaan negara melalui perkembangan ekonomi.
Di Malaysia- di mana negaranya sering dianggap failed state dan even worse dari Zimbabwe- kita sebenarnya did very well. Di sebalik era strong government oleh Tun Dr Mahathir, kita tidak sampai ke tahap parti pemerintah terpaksa melantik ahli pembangkang for the sake of mempunyai pembangkang. Malah selepas 2003, kita menjadi semakin demokratik. Kita tidak lagi mempunyai strong government. Obviously we're better than Singapore when it comes to democracy.
Bagi rakyat Malaysia yang sering mengimpikan keadaan ekonomi seperti di Singapura, sila tanya diri anda adakah anda sanggup melalui apa yang berlaku di Singapura. Kita boleh menjadi seperti Singapura jika kita mahu. Tetapi at what price?
Di sinilah kita terpaksa membuat pilihan di antara kemajuan ekonomi ataupun kebebasan bersuara. Bagi sesebuah negara yang membangun- kita tidak boleh mempunyai kedua-duanya. Jika mahupun, kita terpaksa berkompromi terhadap hasilnya. Dan Malaysia sebenarnya negara yang cuba berkompromi di antara keduanya.
Di akhirnya saya kira sesekali rakyat Malaysia wajib ke Singapura dan belajar memahami hakikat ini. Saya tidak katakan cara Singapura salah- it serves them very well. Tetapi pada masa yang sama belajar juga menerima hakikat Malaysia juga mempunyai cara sendiri dan of course- it works very well.
Terima Kasih.
Ini menunjukkan betapa 'grip'nya pengaruh kerajaan terhadap rakyatnya.
Kenapa perkara ini penting?
Singapura adalah negara yang kecil. Bagi sesebuah negara yang tidak mempunyai sumber asli seperti minyak, kayu balak, etc, Singapura amat bergantung kepada pelaburan asing masuk untuk menyediakan pekerjaan kepada rakyatnya.
Lee Kuan Yew amat memahami hakikat bahawa hanya kestabian politik yang boleh menjamin kelangsungan pelaburan asing untuk terus masuk. Dalam erti kata lain, Singapura can't afford untuk mempunyai keadaan kacau bilau dan disruptive. Sudah pasti keadaan negara yang subur demokrasinya hanya menyuburkan juga politiking. Dan politiking menyebabkan negara tidak stabil. Negara yang tidak stabil iklim politiknya susah untuk tarik pelabur masuk. Kita boleh melihat Malaysia sendiri selepas 2008 sebagai contoh jika tidak percaya.
Jadi apa kaitannya dengan undnag-undang tak boleh makan chewing-gum dan meludah?
Jawapannya ialah ia memberikan mesej kepada rakyatnya bahawa kerajaan boleh berbuat apa sahaja yang mereka mahu. Kalau makan chewing-gum boleh kena denda, apatah lagi jika hendak berdemonstrasi. Jauh sekali mempunya blog dan laman web insider/kini/today untuk menghentam kerajaan. Hakikat bahawa begitu ramai ahli pembangkang dipenjarakan sudah cukup membuktikan Singapura sedikitpun tidak boleh tolerate terhadap dissent.
Keduanya ia memberikan jaminan kepada para pelabur bahawa kestabilan politik di Singapura adalah perkara yang numeru uno. Kerajaan Singapura mempunyai strong grip terhadap rakyatnya.
Adakah perkara ini salah?
Tidak. Ini adalah cara Singapura. Malah Singapura tidak akan menjadi seperti Singapura hari ini jika mereka begitu mementingkan kebebasan bersuara, penyuburan demokrasi dan doktrin pengasingan kuasa. Tetapi Singapura memilih untuk memfokuskan terhadap pembinaan negara melalui perkembangan ekonomi.
Di Malaysia- di mana negaranya sering dianggap failed state dan even worse dari Zimbabwe- kita sebenarnya did very well. Di sebalik era strong government oleh Tun Dr Mahathir, kita tidak sampai ke tahap parti pemerintah terpaksa melantik ahli pembangkang for the sake of mempunyai pembangkang. Malah selepas 2003, kita menjadi semakin demokratik. Kita tidak lagi mempunyai strong government. Obviously we're better than Singapore when it comes to democracy.
Bagi rakyat Malaysia yang sering mengimpikan keadaan ekonomi seperti di Singapura, sila tanya diri anda adakah anda sanggup melalui apa yang berlaku di Singapura. Kita boleh menjadi seperti Singapura jika kita mahu. Tetapi at what price?
Di sinilah kita terpaksa membuat pilihan di antara kemajuan ekonomi ataupun kebebasan bersuara. Bagi sesebuah negara yang membangun- kita tidak boleh mempunyai kedua-duanya. Jika mahupun, kita terpaksa berkompromi terhadap hasilnya. Dan Malaysia sebenarnya negara yang cuba berkompromi di antara keduanya.
Di akhirnya saya kira sesekali rakyat Malaysia wajib ke Singapura dan belajar memahami hakikat ini. Saya tidak katakan cara Singapura salah- it serves them very well. Tetapi pada masa yang sama belajar juga menerima hakikat Malaysia juga mempunyai cara sendiri dan of course- it works very well.
Terima Kasih.
